Ne rüzgarda sallanan bir iğde dalıydı, ne ilk adımlarını yakamoza doğru atan yumurtasını çatırdatmış bir kaplumbağa; o şimdilerde kanadı kırılmış bir kuş belki bir daha hiç uçamayacak.
Halbuki kuşlar özgürlüğün sembolüdür, gönüllerince salınıp, sonsuza adım atabilirler der herkes; kimse bilmez çilelerini… Kemik iliklerindeki boşluk kalplerinden neler götürmüştür kimse bilmez…
Çoğunlukla sürüler halinde uçarlar aslında şekil sürekli değişir, enfes görüntüler çıkardı izleyicilere hele bir de göç mevsimiyse; haberlere bile konu olurlar tadına doyum olmazdı izlemenin. Bir heyecan, bir tutku, yaşama arzusu peki neydi onun kanadını kıran? Neydi daha da özgürleşmesini engelleyecek yoksa özgürlüğün bedeli yalnızlık mıydı?
Devamı pek yakında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder